w imieniu czyimś

См. также в других словарях:

• pełnomocnictwo — n III, Ms. pełnomocnictwowie; lm D. pełnomocnictwonictw 1. «prawo prowadzenia w czyimś zastępstwie pewnych spraw lub w ogóle działania w czyimś imieniu na podstawie upoważnienia wydanego przez mocodawcę; plenipotencja» Formalne, urzędowe… …   Słownik języka polskiego

• upełnomocniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, upełnomocniaćam, upełnomocniaća, upełnomocniaćją, upełnomocniaćany {{/stl 8}}– upełnomocnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, upełnomocniaćnię, upełnomocniaćni, upełnomocniaćnij, upełnomocniaćniony {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• imię — n V, D. imienia; lm M. imiona, D. imion 1. «osobiste, nierodowe miano człowieka; używane obok nazwiska (w stosunkach nieurzędowych: bez nazwiska)» Imię chrzestne, zdrobniałe. Dwa, trzy, cztery imiona (przestarz. dwoje, troje, czworo imion). Dać,… …   Słownik języka polskiego

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• pełnomocnictwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. pełnomocnictwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} upoważnienie wydane przez mocodawcę jakiejś osobie, uprawniające ją do prowadzenia w jego zastępstwie określonych spraw,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• przedstawiciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i 1. «osoba występująca w czyimś imieniu, reprezentująca czyjeś interesy, będąca wyrazicielem czyichś poglądów, idei» Przedstawiciel rządu, partii, związku, przedsiębiorstwa. Występować, przemawiać jako przedstawiciel… …   Słownik języka polskiego

• rzecznik — m III, DB. a, N. rzecznikkiem; lm M. rzecznikicy, DB. ów 1. «ten, kto występuje, przemawia w czyimś imieniu; ten, kto jest wyrazicielem pewnych poglądów; ten, kto występuje w obronie kogoś lub czegoś, kto popiera jakąś sprawę» Rzecznik prasowy.… …   Słownik języka polskiego

• prokura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. prokuraurze, praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} zastępstwo, pełnomocnictwo handlowe upoważniające do podejmowania w imieniu kupca wszelkich czynności wiążących się z prowadzeniem przedsiębiorstwa : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przedstawiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ten, kto działa, występuje gdzieś w czyimś imieniu, wyraża czyjeś poglądy, reprezentuje kogoś lub coś; reprezentant : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… …   Słownik języka polskiego